Rondo to spokojne miasteczko, w którym rozbrzmiewa śpiew kwitnących kwiatów, a przyjaźni mieszkańcy z uśmiechem witają nadejście kolejnego dnia. Życie w nim toczy się w niemal muzycznym rytmie, od wschodu do zachodu słońca, a czas płynie powoli, zataczając swoje codzienne pętle.
Rutyna życia w mieście zostaje przerwana wraz z pojawieniem się nieproszonego gościa – Wojny, która zaprowadza w miasteczku nowe porządki i odbiera jego mieszkańcom ich codzienność, a wraz z nią poczucie bezpieczeństwa. Wojna rujnuje wszystkie charakterystyczne miejsca na mapie miasta i przemocą forsuje swoje rządy, starając się odebrać mieszkańcom Ronda ich tożsamość i pielęgnowane przez nich wartości.
Czoła nowej rzeczywistości, przepełnionej strachem i ciemnością, stawia trójka przyjaciół, którzy wyruszają na trudną i niebezpieczną misję, mającą przywrócić w Rondzie słońce i muzykę. Bez nich kwiaty nie mogą przecież kwitnąć, a ludzie - normalnie żyć.
„Wojna, która zmieniła Rondo” to spektakl o sile wspólnoty i zjednoczenia wobec niespodziewanych, dramatycznych zagrożeń. To przypomnienie o fundamentalnych wartościach wolności, pokoju i bezpieczeństwa, których często nie doceniamy. A także o wielkiej sile spokoju, rozwagi i pacyfizmu wobec nieuzasadnionej agresji.
Choć twórcy spektaklu poruszają trudne i ważne problemy, robią to w przystępny i adekwatny dla dzieci sposób - poprzez metaforę, wzruszającą i mądrą opowieść, a także współuczestnictwo.
Publiczność nie tylko pozna historię Ronda, ale będzie też mogła aktywnie współtworzyć jego świat pełen obrazów i dźwięków. Zarówno w samym spektaklu, jak i w towarzyszących mu warsztatach oraz działaniach edukacyjnych.
Ich formułę realizatorzy spektaklu opracowywali we współpracy ze Stowarzyszeniem im. Jana Karskiego.
Reżyser spektaklu Judyta Berłowska na idei wspólnoty zbudowała swój spektakl, który w przełożeniu na działania sceniczne oznacza po prostu interaktywność. Społecznością są widzowie przedstawienia zachęcani od początku do budowania wspólnego miasta. Rzecz dzieje się w sali prób, miejscu na wskroś kameralnym, widzowie dostają kawałki kolorowej kredy, na ścianach rysują własne wyobrażenia o pięknym mieście, z poduszek tworzą trawniki i wodne oczka, razem z aktorami śpiewają hymn swojej społeczności.
(...)
Współczesna baśń młodych ukraińskich pisarzy i kielecki spektakl okazują się bardzo mądrą, wyważoną i głęboką nauką o radzeniu sobie ze złem, z którym przecież, prędzej czy później, każdy z młodych widzów się zetknie. To nie jest bajka, w której dobro zawsze zwycięża, to jest przypowieść o tym, jak dobrem można pokonać zło, trzeba tylko w to uwierzyć.
Sztukę gorąco polecam.
Ryszard Koziej, Radio Kielce
